Διαχωρισμός θωρακικής αορτής

Είναι ο διαχωρισμός των τοιχωμάτων της αορτής όταν από κάποιο σημείο ρήξης του τοιχώματος (σημείο εισόδου) εισέρχεται το αίμα και διαχωρίζει τα τοιχώματα της αορτής.

Ταξινόμηση

ΚΑΤΑ STANFORD

Τύπου Α: Η βλάβη περιλαμβάνει την ανιούσα αορτή.

Τύπου Β: Όταν δεν υπάρχει βλάβη στην ανιούσα αορτή.

KATA DeBAKEY

Τύπος Ι: Σημείο εισόδου στην ανιούσα αορτή, επέκταση του διαχωρισμού προς το τόξο.

Τύπος ΙΙ: Σημείο εισόδου στην ανιούσα αορτή, η νόσος εντοπίζεται μόνο στην ανιούσα αορτή.

Τύπος ΙΙIα: Σημείο εισόδου στην κατιούσα θωρακική αορτή, χωρίς διαχωρισμό κάτωθεν του διαφράγματος.

Τύπος ΙΙΙβ: Σημείο εισόδου στην κατιούσα θωρακική αορτή και διαχωρισμός που επεκτείνεται κάτωθεν του διαφράγματος.

(Η επέκταση του διαχωρισμού μπορεί να γίνει και κεντρικά του σημείου εισόδου σε απόσταση λίγων εκατοστών).

Αιτίες

• Υπέρταση
• Νόσος συνδετικού ιστού
• Αθηροσκλήρυνση
• Ιατρογενής (σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις με χειρισμούς στην αορτή).
• Αθλητές (άρση βαρών).

Κλινικές εκδηλώσεις

• Οξύς πόνος στην περιοχή όπου γίνεται η βλάβη.
• Εκδηλώσεις από αποφράξεις αγγείων ζωτικών οργάνων.
• Ισχαιμία αγγείων αορτικού τόξου – εγκεφαλικό επεισόδιο 5%.
• Ισχαιμία μυοκαρδίου 20%.
• Ισχαιμία σπλάχνων, αγγείων κάτω άκρων 20%.
• Ισχαιμία νωτιαίου μυελού – παραπληγία 2%.
• Νεφρική ανεπάρκεια.

Η άμεση θνητότητα είναι 30 – 40%.

Διαγνωστική προσπέλαση

• Α/α θώρακος – ηλεκτροκαρδιογράφημα.
• Υπερηχογράφημα.
• CT θώρακος.
• MRI θώρακος.

Η αορτογραφία και η στεφανιογραφία αυξάνουν τον κίνδυνο ρήξης – θανατηφόρου επιπλοκής, γι’ αυτό η καλύτερη διαγνωστική εξέταση είναι για κάθε κέντρο αυτή για την οποία υπάρχει η καλύτερη εμπειρία, μπορεί να γίνει ταχέως με ασφάλεια και αξιοπιστία.

Ενδείξεις χειρουργείου

Άμεση χειρουργική αντιμετώπιση στα τύπου Α κατά Stanford ή τύπου Ι, ΙΙ κατά Debakey, αφού υπάρχει θνητότητα 30% άμεσα και 50% το 1ο 48ωρο.
Τα τύπου Β Stanford ή ΙΙΙ κατά Debakey αρχικά αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Ενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης σε τύπου Β κατά Stanford ή ΙΙΙ κατά Debakey:

• Επαπειλούμενη ρήξη.
• Άλγος που επιμένει.
• Ταχεία αύξηση της διαμέτρου της αορτής.
• Ισχαιμία ζωτικών οργάνων.

Διεγχειρητική θνητότης 20 – 30%.
Παραπληγία 15 – 30% στα τύπου Β κατά Stanford.

Αντενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης στα διαχωριστικά ανευρύσματα είναι υπερήλικες, συνυπάρχουσες ανίατες νόσοι ή βαρύ μη αναστρέψιμο εγκεφαλικό κώμα.

Η χειρουργική τεχνική που γίνεται είναι εκτομή της περιοχής του ανευρύσματος όπου υπάρχει το σημείο εισόδου με υποστήριξη ολικής ή μερικής εξωσωματικής κυκλοφορίας. Οι εγχειρήσεις στο αορτικό τόξο γίνονται με τεχνική βαθειάς υποθερμίας και ολική κυκλοφορική ανακοπή.